Η γιορτή της γυναίκας 8 Μαρτίου, δεν είναι γιορτή.
Είναι υπενθύμιση της κοινή μας συνείδησης για τη θέση των γυναικών στην Ελλάδα και τον κόσμο σήμερα.
Για τις γυναικοκτονίες και τα συνεχή περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Για τους βιασμούς ανήλικων κοριτσιών από συμμορίες και μέλη των οικογενειών τους. Για την ένοχη σιωπή των γύρω, του περιβάλλοντος, της τοπικής κοινωνίας για τη βία και την εκμετάλλευση.
Πρόσφατα γυναίκα, νέα κοπέλα, θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, βρέθηκε κατηγορούμενη στα δικαστήρια, από τους βιαστές της. Κανείς, στην διοικητική και νομική αλυσίδα της υποβολής της ως κατηγορούμενη, δεν έβαλε τέλος, δεν πήρε την ευθύνη να την στηρίξει.
Η δραματική εικόνα της βίας έναντι των γυναικών σήμερα ενισχύεται από φαινόμενα ενδοσχολικής βίας, παιδιά βιάζουν παιδιά, στέλνουν μέσω ηλεκτρονικών εφαρμογών και φωτογραφίες διαπόμπευσης συμμαθητριών τους. Γιατί; Γιατί η βία και η κακοποιητική συμπεριφορά στα σχολεία σήμερα, είναι από τα πλέον επικίνδυνα φαινόμενα, η βία απέναντι στον πιο αδύναμο, κάτι που έρχεται ως βίωμα από το σπίτι, από τον κοινωνικό περίγυρο.
Ο αγώνας των γυναικών τις ενισχύει, μορφωτικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, σπάζοντας γυάλινες οροφές.
Ταυτόχρονα όμως η ενίσχυση της συντήρησης και του λαϊκισμού της κοινωνίας στο Δυτικό Κόσμο φέρνει νομοθετήματα απέναντι στα δικαιώματα τους, επαγγελματικά δικαιώματα και κυρίως την πρόσβαση τους σε νόμιμες ιατρικές υπηρεσίες για θέματα κυοφορίας ή διακοπής αυτής, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και τις ζωές τους ή ακόμη αναγκάζοντας τες να κυοφορούν μετά από βιασμούς .
Η θέση των γυναικών στον Κόσμο εμπεριέχει αγωνίες, αποκλεισμούς, σωματική και ψυχολογική βία. Υπάρχουν χώρες, Αφγανιστάν, που κορίτσια και γυναίκες έχουν αποκλειστεί ολοκληρωτικά από το δικαίωμα στην εκπαίδευση, γυναίκες που επαναστατούν για την υποχρεωτικότητα της μαντήλας και η επανάσταση τους καταπνίγεται, γυναίκες που πωλούνται ως εμπόρευμα σε κυκλώματα trafficking και υπόκεινται ξυλοδαρμούς, βιασμούς σε προσφυγικούς καταυλισμούς.
Η άλλη πλευρά, όλων αυτών, η λαμπρή φαντασμαγορική εικόνα, θέλει τις γυναίκες πολύτιμες στην αγορά της μόδας, των καλλυντικών, ένα διαρκές κυνήγι τελειότητας χωρίς προσωπικότητα. Το διεθνές marketing επιβάλλει συνεχή τελειότητα, δημιουργώντας νέα κορίτσια θύματα ανορεξίας, αγώνα για like στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γυναίκες καταπιεσμένες από το σύστημα «να αρέσω εμφανισιακά», ισοπεδώνοντας προσωπικότητες.
Ο αγώνας των γυναικών σήμερα είναι πολύπλοκος και συνεχής. Σαφώς και έχει νίκες. Στη θέση των γυναικών στη δημόσια ζωή, τις επιστήμες, στις σπουδές, στην αγορά εργασίας, κυρίως στην αντίληψη αναζήτησης υγιών σχέσεων, στην καταγγελία της βίας και της εκμετάλλευσης.
Τα νέα κορίτσια έχουν την ανάγκη να χτίσουν τις δικές τους προσωπικότητας, να αγαπήσουν τους εαυτούς τους, να κυνηγήσουν τα όνειρα τους. Δεν ζούμε σε κουκλόσπιτα ή σε συνθήκες χλιδής. Πατάμε δυνατά στη γη, αγαπούμε τα λάθη, τις ήττες μας, τα όνειρα μας.
Η γιορτή της γυναίκας 8 Μαρτίου, δεν είναι γιορτή.
Αφροδίτη Παπαθανάση
