Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών και των Θηλυκοτήτων. Ουτοπικό όνειρο η εξάλειψη της έμφυλης βίας; (της Νάνσυς Θωμοπούλου)

Σύμφωνα με τις έρευνες αλλά και τα συνεχόμενα περιστατικά κακοποίησης που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, μάλλον είμαστε πολύ μακριά από αυτό το όνειρο της εξάλειψης. Ειδικά σε κοινωνίες όπου κυριαρχούν τα πατριαρχικά πρότυπα το φαινόμενο της έμφυλης βίας είναι κάτι παραπάνω από συχνό και δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό αποδεκτό. Όπως αποδεκτό είναι και το φαινόμενο της αποσιώπησης , της αδιαφορίας, του ωχαδερφισμού κάποιος άλλος να ασχοληθεί γιατί να μπλέξω εγώ…

Τις περισσότερες φορές τα, στόματα ανοίγουν όταν είναι αργά, όταν η κακοποίηση καταλήγει σε γυναικοκτονία, όταν το θύμα είναι πλέον νεκρό.

Η έμφυλη βία είναι ένα καθημερινό, παγκόσμιο φαινόμενο, που πλήττει στη συντριπτική πλειοψηφία γυναίκες και νεαρά κορίτσια, αλλά και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Περιλαμβάνει οποιαδήποτε επιβλαβή πράξη, κατά της αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας όσων την υφίστανται. Μπορεί να τελεστεί τόσο σε ιδιωτικό όσο και σε δημόσιο χώρο (σπίτι, εργασία, Μ. Μ. Μεταφοράς κλπ), στρεφόμενη εναντίον της θέλησης του ατόμου.

Διακρίνεται από τις άλλες μορφές βίας καθώς πηγάζει από την ιστορικά διαπιστωμένη ανισότητα στις σχέσεις κοινωνικής ισχύος/εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών, η οποία οδήγησε στην κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών και στις διακρίσεις σε βάρος τους.

Η έμφυλη βία προκαλεί σωματικά, σεξουαλικά ή ψυχικά τραύματα. Στο ακρότατο όριο της μπορεί να οδηγήσει σε γυναικοκτονία. Ακόμη και οι απειλές τέτοιων πράξεων, ο εξαναγκασμός ή/και η στέρηση ελευθερίας – αποτελούν έμφυλη βία. Εμπεριέχει τη χρήση υπαρκτής ή υποτιθέμενης δύναμης – εξουσίας και χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης κοινωνικού ελέγχου, τιμωρίας και επιβολής.

Η έμφυλη βία είναι εδώ, είναι γύρω μας, δυναμώνει όσο αδιαφορούμε ως πολίτες, ως κράτος. Τα θύματα κακοποίησης έχουν ανάγκη να γίνουμε η φωνή τους, η φωνή τους ενάντια στους θύτες, η φωνή ενάντια σε πατριαρχικά πρότυπα που θεωρούν τις θηλυκότητες υποδεέστερα και άβουλα άτομα, η φωνή που απαιτεί από το κράτος να σταθεί δίπλα τους με δομές φιλοξενίας, η φωνή που απαιτεί από την αστυνομία να μην εθελοτυφλεί και κωφεύει ιδιαίτερα στις μικρές κοινωνίες.

Μπορεί οι έννοιες πατριαρχία, , αυτοδιάθεση , τοξική συμπεριφορά ισότητα να θεωρούνται παρωχημένες, αλλά ακόμη και σήμερα εν έτει 2022 σε κοινωνίες όπως η ελληνική, όπου οι πατριαρχικές αντιλήψεις είναι βαθιά ριζωμένες χρειάζονται φωνές να υπενθυμίζουν ότι δε θα πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή μπροστά σε φαινόμενα κακοποίησης, μπροστά σε φαινόμενα έμφυλης βίας.

Νάνσυ Θωμοπούλου